açacağını bilsem arardım belki, o kadar korkuyorum ki tekrar yaşamaktan o ayrılığı, özlem ve sevgimi gömmek daha acısız geliyor bana. insanın hiçbir şey olmamış gibi yazası, arayası, tekrar eskisi gibi samimi davranası geliyor bazen, kırılan o büyük cesaret toparlanamıyor ne yazık ki. bir ölüye dönüşüyor bedenim, sana uzanan her yolda. insan her şeyden yorulur mu? bunu yazarken bile... her şeyden yordun beni.

neden yazdığımı bilmiyorum, aslında bir şey bile hissetmiyorum yorgunluktan başka.